Önder ALTINAL – Şehrivan ÖZEL
Kış aylarına sayılı günlerin kaldığı şu günlerde kış temizliği başladı. Şehir merkezinde kış hazırlıkları pek gözle görülür olmasa da köylerde kış temizliği hummalı bir şekilde yapılıyor. Temizlik yapan kadınların bu temizliğinden geriye ise birbirinden renkli görüntüler kalıyor…
Sıcak yaz aylarında sonra sonbaharın aylarında kış ayının yaklaşması ile birlikte halılarını, kilimlerini ve yorganlarını alan kadınlar dere kenarlarına iniyor. Şehir merkezlerinde ve diğer birçok yerde olduğu gibi halı yıkama fabrikaları ve evlerinde suyun olmayışından dolayı dere kenarlarında temizlik yapan kadınlar her ne kadar zor olursa olsun halıları itina ile yıkmaları ve işlerini zevkli bir şekilde yapmaları ise gözden kaçmıyor. Cefakâr kadınlar ve analar tüm bu zorluklara rağmen birde çocukları uğruna kendi bakımlarını ve ihtiyaçlarını bile unutur hale geliyorlar.
TÜM ZORLUKLARA RAĞMEN İŞLERİNİ YAPIYORLAR
Konu hakkında görüştüğümüz köylü kadınlar işler her ne kadar zor olursa olsun, şartlar ne kadar zor olursa olsun yüzleri gülüyor. Köylü kadınlara hem çalışıp hem de bize şunları söylüyor, “Bizler kış aynın yaklaşması ile birlikte her yıl bu vakitlerde temizlik yapmak için halı, kilim, yorgan ve yünlerimizi yıkıyoruz. Bayramların yaz aylarına denk gelmesinden dolayı biraz rahatladık. Ancak bayramdan sonra ise bu seferde kış hazırlıklarına başladık. Önce Ramazan bayramı için bir temizlik yapıyoruz, daha sonra kurban bayramı için temizlik yapıyoruz ve son olarak da kış için kış temizliği yapıyoruz. Biraz zor oluyor ama bunu yapmama gibi bir lüksümüzde yok.”
HER ŞEYE RAĞMEN YÜZLERİ GÜLÜYOR
Bu kadar zor şartlarda, köyün en yukarısından dereye kadar inerek temizlik yapmanın ne kadar zor olduğunu ama buna rağmen yüzlerinin nasıl güldüğü sorumuz üzerine ise o emektar kadınlar, o cefakâr analar şu cevabı veriyor, “Arkadaşlarımız ile bir araya geldiğimiz zaman ve beraber çalıştığımız zaman tüm yorgunlukları ve tüm üzüntüleri, sorunları unutuyoruz. Bizde bu şekilde eğlenerek ve gülerek işimizi yapıyoruz ki çekilen acıları ve üzüntülerimizi unutuyoruz. Köylerde çok fazla insan bulunmuyor. Ki hemen herkeste bir birini tanıyor ve konuşuyor. Bu yüzden bizlerde beraber burada temizlik yapıyor ve akşama doğru toparlanıp yine hep beraber evlerimize gidiyoruz. Akşamüzeri eve gittikten sonra bu seferde akşam için yemekler yapıyor ve sofralar hazırlıyoruz. Çocuklarımız için kendimizden vaz çekiyor ve onların temizliği yemeği için canımızı dişimize takıyoruz.”
