Yaklaşık 9 ay önce Van’dan Bursa’ya göç eden Mustafa Acar, 2 engelli çocuğu ve engelli kız kardeşinin yanı sıra 8 çocuğuna bakmaya çalışıyor. Acar’ın, 15 yaşına gelen Ayşe, doğuştan görmüyor. 5 yaşındaki oğlu Diyar, doğuştan konuşamıyor. 28 yaşındaki kız kardeşi Cemile ise kas hastalığı ile mücadele ediyor ve konuşamıyor.
BIR AY ÖNCE EVLERI YANDI
Engelli çocukların hayata tutunması için mücadele veren acılı bir de yangın faciası atlattı. Bir ay önce evlerinde çıkan yangında bütün eşyaları kül oldu. Yere serdikleri birkaç kilim ve minderler üzerinde oturan aile, 475 TL kira ödüyor. Sigortalı işte çalışamayan baba ise bütün zamanını engelli çocuklarına ayırarak tedavileri için uğraşıyor.
Baba Mustafa Acar, Ayşe’yi doğduktan sonra gözleri görebilsin diye doktora götürdüğünü ancak doktorun merhem vererek eve gönderdiğini söyledi. Kızının gözü açılmayınca bu kez Ankara’ya sevk edildiklerini anlatan Acar, valiliğin yardımı ile Ankara’ya gittiklerini, kızının 2 ameliyat geçirdiğini ancak gözlerinin hiç açılmadığını kaydetti.
Kızının tedavi edilmesini isteyen acılı baba, “Devletimizden, iyi insanlardan yardım istiyorum. Bana değil çocuklarıma yardımcı olsunlar. Benim için hiçbir şey önemli değil. Bu 3 çocuk için. Kızımın gözleri, kız kardeşim 18 senedir yanımda, çocuklarım engelli, öyle zorluk çekiyorum ki anlatamam.” diye konuştu.
“BIR GÖZÜMÜ KIZIMA VERECEĞIM, YETER KI DÜNYAYI GÖRSÜN”
Ameliyat olması halinde kızının bir gözünün açılabileceğini ifade eden Acar, duygulu gözlerle şunları ifade etti: “Bir gözümü kızıma veririm yeter ki dünyayı görsün, insanları görsün. Oturduğumuzda, televizyon seyrettiğimizde ‘baba ben ne zaman göreceğim’ diyor. Hadi gel dayan. Kim bu konuşmaya dayanabilirse buyursun. Ben dayanamıyorum. Televizyonda sesleri duyunca ‘bana ben bunları ne zaman göreceğim, bana bir yardımcı ol’ diyor. Ben yardımcı olamıyorum. Ben Allah’a dua ediyorum. Devletimiz yardımcı olsun, ben sadece gözünün açılmasını istiyorum.”
Ayşe Acar ise televizyondan dinleyerek ezberlediği şarkıları 5 sene önce hapse giren ağabeyi Amir Acar için söylüyor. Gözlerinin açılmasını isteyen Ayşe, şöyle konuştu: “Ben de dünyayı görmek istiyorum. Çocuklar oynuyor içim yanıyor, ben de oynamak istiyorum. Televizyon kadınlar erkekler konuşuyor, göremiyorum, babama sormaya utanıyorum. Zorluk çekiyorum, babama ‘gözüm iyileşsin’ diyorum, babam üzülüyor. Onu zor duruma sokmak istemiyorum. Gözlerim ağırınca söylemek istemiyorum, babam bizim için çok çekti, daha fazla çekmesini istemiyorum.”
“BABAMIN GÖZÜNÜ KABUL EDEMEM”
Babasının gözünü kabul edemeyeceğini belirten Ayşe, “Babam verse de babamın gözünü istemiyorum. Görmesem de istemiyorum. Gözüm iyileşecekse kendisi iyileşsin, babamın gözünü istemiyorum, hayır. Kim yardımcı olursa Allah razı olsun. Yeter ki gözüm iyileşsin. Babamın gözünü istemiyorum ama gözüm iyileşsin. Ben de herkes gibi insanlar gibi okula gitmek istiyorum. Şuan okuma yazmayı hiç bilmiyorum. Şarkıları televizyondan dinleyip ezberliyorum. Şarkıları çok seviyorum. Gözlerim açılsa, okusam öğretmen olmak isterim.” şeklinde konuştu.
