ŞEHRİVAN ÖZEL: MERAL YILDIZ - ÖMER FARUK TOKTAŞ - Bir kadın düşünün ki evi olmadığı için yıllarca çadırda yaşadı, şimdi ise bir çadırı bile yok... Kısa bir süreliğine sağlık ocağının lojmanına sığınan Songül Kiye, geçici olarak kaldığı lojmandan bir ay sonra oradan da çıkarılacak. Başını sokacağı bir çatısı dahi olmayan 2 çocuk annesi Songül Kiye’nin tek isteği başını sokacağı bir çatısının olması.
Dünyanın tüm kahrını sırtlarında bir kambur gibi taşıyan vefakâr kadınların dertleri bitmek bilmiyor. Her şeye sadece çocuklarının mutluluğu için katlanan vefakâr anneler, çoğu zaman toplumun ve kocanın hışmına uğrar. İşte o kadınlardan bir tanesi de Van’ın Çatak İlçesine bağlı Narlı Köyünde yaşıyor. Yaşadığı hayat ise içler acısı… İki çocuklu Songül Kiye, 8 yıldan fazladır Narlı Köyünde bir çadırda yaşama tutunuyor ama artık o çadırda yok. Şimdi bir aylık bir süre için sağlık ocağının lojmanında kalıyor ama bir ay sonra oradan da çıkmak zorunda kalacak. Bir ayın ardında nerede, nasıl yaşayacağı bilinmiyor. Songül Kiye’nin tek isteği var o da bir çatısının olması.
KİYE: ÇOĞU ZAMAN AÇ YATTIK
2004 yılında sevdiği adama kaçarak evlenen Kiye’nin çilesi evlendiği gün başladı. Evlendiği kişinin aynı zamanda başka bir karısı daha vardı aslında. Kocası tarafından köyde derme çatma bir yerde yaşama terk edilen Kiye, çoğu zaman aç yattığını dile getirdi. Tek gelir kaynağı 3-4 ayda bir Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı tarafından gönderilen 200-300 lira. Kiye çetin kış şartlarında dahi çadırda yaşadığını ve çoğu zaman yakacak bir odun bulmakta dahi sıkıntı yaşadığını dile getirdi.
2 ÇOCUĞUMLA BİRLİKTE ORTADA KALDIK
Kiye, çile ile geçen hikâyesini şu ifadelerle anlattı: “2004 yılında sevdik birbirimizi ve kaçarak evlendik. İkici bir karısı daha vardı ben ona rağmen ona kaçtım. İlk karısı kabul etmedi beni. Kocam beni kapı penceresi çok kötü olan hatta yıkık dökük bir eve yerleştirdi. Çadırdan farsız bir yerdi. 6-7 yıl boyunca yıkık dökük yerde yaşadım. Derme çatmada olsa kaldığımız yerden de bizi çıkardılar. Oraya cami yapılacak dediler ve bizi oradan çıkardılar. Sokakta kaldık. Tek sığınağım olan yıkık dökük evimden de oldum. 2 çocuğumla birlikte ortada kaldık. Eşim Van’da yaşıyor. Onunda 6 çocuğu daha var. Bize yetecek durumda değil. Hastadır zaten. Bize bakacak durumda değil. Kocam 2-3 ayda bir gelip görüyor sonra gidiyor uzun süre gelmiyor.”
KİYE: TEK DİLEĞİM BİR ÇATIMIN OLMASI
Kiye, kaçarak evlendiği için ailesinin kendisiyle konuşmadığını dile getirerek, “Madem kaçtın o sana baksın diyorlar. Tek geçim kaynağımız dahi yok. Ara ara Çatak Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı 200-300 liralık bir yardım yapıyor. Başkada geçimimiz yok. Tek dileğim bir çatımın olması. Çocuklarımın iyi bir şekilde eğitim alması için iyi koşullarda yaşaması şart. Yoksa onlardan üstün bir başarı beklemek çok zor. Ne eşimden nede başkalarından üstün bir şey beklemiyoruz sadece bir çatımız olsun yeterdir. Bir gece yatacak yer bulmadık ve camide kaldık. Yıllarca derme çatma yerde yaşadık. Ne kapı vardı nede pencere. Şimdi burada bir süreliğine kalıyoruz. Lojman burası. Sağlık bakanlığına bağlı burası. Ancak bir aylığın aldık burada kalmak için. Bir aydan sonra ne olacak bizde bilmiyoruz. Dışarıda kalacağız yoksa. Bu yüzden sesimizi duysun artık birileri. Çocuklarım için istiyorum.” Diyerek dert yandı.
ÇOCUKLAR ANNELERİ İÇİN OKUL OKUYOR
Bu kadar yokluğu ve darlığa rağmen çocuklarının okul okuması için mücadele eden Kiye’nin, bir kızı ve bir oğlu var. Çocuklarının hayali okul okuyup birer meslek sahibi olduktan sonra annelerine sahip çıkmak ve yaşadıkları kötü hatıraların silinmesi için mücadele etmek.
