Her yıl Van'da bir çok aile ve gence destekte bulunan MAKÖV, bu Ramazan da yosulları unutmadı. 15 Haziran 2007 tarihinde İstanbul’da bir aile vakfı olarak kurulan MAKÖV, her yıl yaklaşık bin 200 aileye yardım ederken bu yıl Ramazan ayında yapılan yardımlar yine sürdü. M. Hüseyin Taysun ve eşi Gülden Taysun tarafından, 2007 yılında genç yaşta hayatını kaybeden oğulları Sait Kemal Taysun’un anısına kurdukları vakıf ile bir taraftan da öğrencilere burs ve eğitim desteğinde bulunan MAKÖV'e bu yılkı yardımların ardından gençler mektup ile teşekkür etti.
Ramazan yardımlarını aldıktan hayatını kaybeden Kemal Taysun'a hetaben yazılan mektupta şu ifaledere yer verildi:
"Merhaba Kemal abi, Bu yılda Van lı kardeşlerin olarak bayram hediyemizi aldık.Çok teşekkür ederiz .Bizlere ilk hediyelerimizi gönderdiğinde kimimiz dört yaşında , kimimiz beş , kimimiz altı yaşındaydık.Kırmızılı, yeşilli, mavili, pembeli kıyafetlerimizi giyinip; hediye paketlerimizdeki büsküvü ve çikolatalarla tatlanıp yaşadığımız bayram sevincini hiç unutmuyoruz. Çocukluk böyle bir şey herhalde; güzel olan ve mutluluk veren hiçbir anının unutulmaması gibi… Kardeşlerin büyüdü Kemal abi ,artık on iki yaşındayız, kimimiz on üç ,kimimiz on dört… Beklentilerimiz de değişti . Boyumuz uzadı, şeklimiz değişti,değişmeyen tek bir şey var Kemal abi o da gözlerimizdeki ışıltı senin gözlerinden miras aldığımız…Senin için Allah’a açtığımız küçücük avuçlarımız da büyüdü, şimdi daha geniş açıyoruz avuçlarımızı. Takım da tutmaya başladık abi. Kimimiz Fenerbahçe, kimimiz Galatasaray, kimimiz Beşiktaş…Sizi sevindirecek başka şeyler de oldu bizde; kitap okuyoruz,ders çalışıyoruz,matematik çözüyoruz, fen çözüyoruz. Sevgiyle birbirimize sarılıyoruz; çünkü biz talihsiz bir halkın tek umudu olduğumuzu biliyoruz. Saçlarımızı tarayıp jöle sürüyoruz, artık çocuk değiliz senin gençlerin olduk Kemal abi. Kırmızılı,yeşilli,pembeli hediyelerimizi kendimizden sonraki kardeşlerimize bıraktık. Bizler ise senin burslarınla mezun olan ağabeylerimizin yerlerini doldurmaya adayız. O burslarla kitap alıp,defter alıp yol almaya adayız. Bizleri böyle gördükçe çok mutlu olduğunu biliyoruz, çünkü artık gençlerin güzel olana yol aldı. Bu güzel duygularımızı rengarenk kağıtlara yazıp meleklerin kanatlarına asarak sana yollamanın mutluluğunu yaşamak istedik.
Senin bizi sevdiğin gibi,bizler de bir birimizi seviyoruz artık bu halkın sevgiyle bir birine bağlı gençleri var.Ve sana söz verdiğimiz gibi,geleceğe umutla bakıyoruz…Bu senin kaybolmayan ışı olacak Kemal Abi. Seni çok seviyoruz Kemal abi,küçüklü,büyüklü,ortalı büyüklükteki avuçlarımız,senin için Allah’a açılırken;Dualarımızda renklenip kocaman oluyor. Ve Allah’a: ‘Kemal abi bizim sana emanetimizdir.’diyoruz. Emanetimize çok iyi baktığından hiç şüphemiz yok Allahım… Cennetin semalarında senin kanat çırpışını yüreğimiz de htikçe bizlerde burada ruhunu şad eden bu güzelliklerden hiç ayrılmayacağımıza söz veriyoruz. Ruhun şad olsun Kemal abi, Seni çok seven Van’lı kardeşlerin."
