Benim bu dünyada yaptığım en iyi iş; karamsarlığın umutsuzluğun ya da pes etmişliğin karşısında durmamdır. Halen güçlü kalabilmemdir.
Benim bu dünyada yaptığım en iyi iş; çok erken yaşta kitaplarla olan arkadaşlığımdır. Kitapların insanın hayatındaki yeri, sadece bilgi değil, bir nevi sığınak, yol göstericilik de olabilir. Belki bu yüzden, hayatta iyimser olarak kalabilmemdir.
Benim bu dünyada yaptığım en iyi iş şiir sevmemdir. Yalnızca dizeleri okumak değil, kelimelerin arasındaki boşlukları duymak, kalp atışını hissetmek, başkasının yazdığı bir duyguda kendini bulmandır.
Benim bu dünyada yaptığım en iyi iş resim çizmeyi sevmemdir. Dünyayı susarak anlatmanın en iyi yolu. Sevmenin bile sanata dönüştüğü yerdeyim.
Benim bu dünyada yaptığım iyi iş, doğaya olan hayranlığımdır. Sadece ağaçları, kuşları, gökyüzünü sevmek değil, o sadeliğe, o kusursuz düzene, o sessiz güce hayran olmaktır.
Benim bu dünyada yaptığım en iyi iş; gezmeyi sevmemdir. Başka gökyüzlerine başımı kaldırmaktır. Bilmediğim sokaklarda yürürken, bir şehrin kalbine sessizce karışmaktır.
Benim bu dünyada yaptığım en iyi iş; anne olmamdır. Bu söz çok gurur verici ve çok derin bir sevgidir…
Benim bu dünyada yaptığım en iyi iş; sınırlarımı bilmemdir. Kendi sınırlarımı bilmem, kendimi korumam, kendime değer vermem be kendi yolumu çizmemdir.
Benim bu dünyada yaptığım en iyi iş, kafamı duvarlara çarpıp çarpıp nihayet anlamaktır. Deneye yanıla, düşe kalka, bazen gözyaşıyla bazen diş sıkarak… Ama sonunda “ anlamak” var ya işte o her şeye değerdir.
