Mutluluk Bir Başkasını Sevmektir
"Her insan kendini sever; ama mutluluk, başkasını sevmektir." (Hermann Hesse)
Sevilmediğimizi düşündüğümüzde, sevilmeye layık olmadığımızı düşünebiliriz. Kendi kötü duygularımızın suçlusunun kendimiz olduğunu hissederiz. Oysa gerçek açıktır; biz değerliyiz. Evet, zaman zaman davranışlarımız hakkında kötü şeyler hissedebiliriz, ama bu hisler aslında bizi iyi biri yapar, çünkü kötü insanlar karşılarındaki kişileri incittiklerinde kendilerini kötü hissetmezler. Kendinizdeki en iyiyi görün. İyi bir kişi olduğunuzu kendinize hatırlatın.
Sevmek elimizde, sevilmemek ise nispeten elimizde; çünkü içi kötülük dolu insanların karşılarındaki kişileri sevme gibi bir dertleri yoktur. Kendinizi onların gözünde değerlendirmeyin. Hep şu sözü kullanırım: Eğer insanların yüzde yüzü sizi seviyorsa, bu durum sizde bir problem olduğunu düşündürebilir. Nitekim Konfüçyüs'e sormuşlar: “En iyisi, kişinin köydeki herkes tarafından sevilmesi midir?" "Hayır," demiş Konfüçyüs. “En iyisi, köydeki iyi insanlar tarafından sevilip kötü insanlar tarafından sevilmemesidir."
İnsan, yaptığı şeyleri Allah rızası için yaptığında takdir edilmekten, değerli görülmekten hoşlanır. Takdir edilmeyi beklemek ile takdir edilmek çok farklı şeylerdir.
Görev yaparken aşkla, sevgiyle ve insanlara faydalı olmaya gayret etmek lazım. Devlet, yaptığımız hizmet için ücretimizi fazlasıyla veriyor. Hakkıyla hizmet edersek, maaşımızın hakkını vermiş oluruz ancak bu, bana göre yeterli değildir. Sevgili Peygamberimiz (s.a.v.): “İnsanların en hayırlısı, insanlara faydalı olandır.” buyurmuştur. Bu sözün lütfuna mazhar olabilmek için verilen görevden fazlasını yapmak, işimize sevgiyi” katmak gerekiyor.
Hayat, içine nefreti sığdıramayacak kadar kısa. Bu nedenle bizlere bahşedilen kısacık ömrü sevgi ile doldurup sevgi üretmek ve sevgiye muhatap olmak için gayret etmeliyiz.
Rabbim bizi iyilik yapan ve iyiliğe vesile olan; Hak için seven ve sevilenlerden eylesin.
